10. A nie tylko ona, ale i Rebeka za jednem zjęciem z Izaakiem ojcem naszym mając; [1]
11. Albowiem gdy się jeszcze nie narodzili byli, albo co dobrego albo złego uczynili, (aby się zostało postanowienie Boże według wybrania),
12. Nie z uczynków, ale z tego, który powoływa, rzeczono jéj: Że większy będzie służył mniejszemu, [2]
13. Jako jest napisano: Jakóbam umiłował, a Ezaw miałem w nienawiści. [3]
14. Cóż tedy rzeczemy? Izali niesprawiedliwość u Boga? Boże uchowaj!
15. Albowiem Mojżeszowi mówi: Zmiłuję się nad tym, komum jest miłościw, a miłosierdzie uczynię, nad kim się zlituję. [4]
16. A przeto nie chcącego ani bieżącego; ale litującego się Boga jest.
17. Albowiem mówi Pismo Pharaonowi: Żem cię na to samo wzbudził, abych okazał moc moję na tobie, i żeby było opowiadane imię moje po wszystkiéj ziemi. [5]
18. Nad kim tedy chce, lituje się, a kogo chce, zatwardza.
19. Rzeczesz mi tedy: Przeczże się jeszcze uskarża? bo któż się sprzeciwi woli jego?
20. O człowiecze! coś ty jest, który odpowiadasz Bogu? Zali rzecz lepiona mówi temu, który ją ulepił: Przeczżeś mię tak uczynił? [6]
21. Zali lepiarz gliny w mocy nie ma, aby z téjże bryły uczynił jedno naczynie ku uczciwości, a drugie ku zelżywości?
22. A jeźli Bóg chcąc gniew okazać i oznajmić możność swoję, znosił w wielkiéj cierpliwości naczynia gniewu na stracenie zgotowane,
23. Iżby okazał bogactwo chwały swéj nad naczyniem miłosierdzia, które ku chwale przygotował:
24. Nas, których téż wezwał, nie tylko z Żydów, ale i z poganów,
25. Jako u Ozeasza mówi: Nazowię lud nie mój ludem moim, a nie umiłowaną umiłowaną: a która była miłosierdzia nie otrzymała, miłosierdzie otrzymała. [7]
26. A będzie na miejscu, gdzie im powiadano: Nie lud mój wy, tam nazwani będą synami Boga żywego, [8]
27. A Izajasz za Izraelem woła: By liczba synów Izraelskich była jako piasek morski, ostatek zachowan będzie. [9]
28. Albowiem słowo skończając i skracając w sprawiedliwości, iż słowo skrócone uczyni Pan na ziemi.
29. I jako przedtem powiedział Izajasz: By był Pan zastępów nasienia nam nie ostawił, stalibyśmy się byli jako Sodoma i bylibyśmy Gomorze podobni. [10]
30. Cóż tedy rzeczemy? Iż poganie, którzy nie naśladowali sprawiedliwości, dostąpili sprawiedliwości, a sprawiedliwości, która jest z wiary.
31. A Izrael naśladując zakonu sprawiedliwości, nie doszedł zakonu sprawiedliwości.
32. Dla czego? Iż nie z wiary, ale jako z uczynków; albowiem się obrazili o kamień obrażenia,
33. Jako jest napisano: Oto kładę w Syonie kamień obrażenia i skałę zgorszenia: a wszelki, który weń wierzy, zawstydzon nie będzie. [11]
Bracia! chęć serca mego i modlitwa do Boga dzieje się za nie ku zbawieniu.
2. Albowiem świadectwo im dawam, iż mają żarliwość Bożą: ale nie według umiejętności.
3. Bo sprawiedliwości Bożéj nie znając, a chcąc swoję postawić, sprawiedliwości Bożéj nie są poddani.
4. Bo Chrystus koniec zakonu ku sprawiedliwości wszelkiemu wierzącemu.
5. Albowiem Mojżesz napisał, iż sprawiedliwość, która jest z zakonu, któryby człowiek czynił, w niéj będzie żył. [12]
6. A sprawiedliwość, która jest z wiary, tak mówi: Nie mów w sercu twojem: Któż wstąpi do nieba? To jest, Chrystusa sprowadzić. [13]
7. Albo kto zstąpi do przepaści?
