Przejdź do zawartości

Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0680

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

11.Odstąpcie, odstąpcie, wynidźcie ztamtąd, nieczystego się nie dotykajcie! wynidźcie z pośrodku jego: oczyśćcie się, którzy nosicie naczynia Pańskie. [1]

12.Bo nie z trzaskiem wynidziecie, ani uciekając kwapić się będziecie; bo pójdzie przed wami Pan i zgromadzi was Bóg Izraelów.

13.Oto wyrozumie sługa mój: wywyższy się i wyniesie i wysoki będzie bardzo.

14.Jako się zdumieli nad tobą mnodzy, tak niepoczesna będzie między ludźmi osoba jego, a postawa jego między synmi człowieczymi.

15.Ten pokropi mnogie narody, nad nim zahamują królowie usta swoje; bo którym o nim nie powiedziano, widzieli, a którzy nie słychali, oglądali.


ROZDZIAŁ LIII.
Prorokuje o Panu Chrystusie, jako miał bez winy cierpieć za nasze grzechy, a na śmierć miał być dobrowolnie wiedzion, i za swe przeciwniki i przestępniki, że się miał modlić.

Kto uwierzył słuchowi naszemu? a ramię Pańskie komu jest odkryte? [2]

2.A wystąpi jako latorośl przed nim, a jako korzeń z ziemie pragnącéj, niema krasy ani piękności: i widzieliśmy go, a nie było nacz pojrzeć, i pożądaliśmy go.

3.Wzgardzonego i najpodlejszego z mężów, męża boleści i znającego niemoc, a jakoby zasłoniona twarz jego i wzgardzona: zkąd aniśmy go mieli zacz. [3]

4.Prawdziwie choroby nasze on nosił, a boleści nasze on odnosił: a myśmy go poczytali jako trędowatego a od Boga ubitego i uniżonego.

5.Lecz on zranion jest za nieprawości nasze, ztart jest za złości nasze: karność pokoju naszego na nim, a sinością jego jesteśmy uzdrowieni.

6.Wszyscy my jako owce pobłądziliśmy, każdy na swą drogę ustąpił: a Pan włożył nań nieprawość wszystkich nas.

7.Ofiarowan jest, iż sam chciał, a nie otworzył ust swoich: jako owca na zabicie wiedzion będzie, a jako baranek przed strzygącym go zamilknie, a nie otworzy ust swoich.

8.Z ucisku i z sądu wzięty jest: rodzaj jego kto wypowie? bo wycięt jest z ziemie żywiących, dla złości ludu mego ubiłem go.

9.I da niezbożne za pogrzeb, a bogatego za śmierć swoję, przeto iż nieprawości nie uczynił, ani zdrady było w uściech jego.

10.A Pan chciał go zetrzeć w niemocy: jeźli położy za grzech duszę swoję, ujrzy nasienie długo wieczne: a wola Pańska w ręce jego powiedzie się.

11.Za to, że pracowała dusza jego, ujrzy i nasyci się. Umiejętnością swoją usprawiedliwi on sprawiedliwy sługa mój wielu, a nieprawości ich on poniesie.

12.Przetóż oddzielę mu bardzo wielu, a korzyści mocarzów dzielić będzie, ponieważ wydał na śmierć duszę swoję, a z złośnikami jest policzon: a on grzechy mnogich odniósł, a za przestępcę się modlił. [4]


ROZDZIAŁ LIV.
O wezwaniu Żydów i poganów, a jako się kościół buduje z drogiego kamienia, ugruntowany na sprawiedliwości.

Chwal niepłodna! która nie rodzisz, śpiewaj chwałę a krzycz, któraś nie rodziła; bo więcéj synów opuszczonéj niźli onéj, która ma męża, mówi Pan. [5]

2.Rozprzestrzeń miejsce namiotu twego, a skóry przybytków twych rozciągnij, nie folguj: uczyń długie powrózki twoje, a kołki twoje umocnij.

3.Bo na prawo i na lewo przebijesz się, a niesienie twoje odziedziczy narody, i w miastach spustoszonych mieszkać będzie.

4.Nie bój się; bo nie będziesz zelżona, ani się zasromasz; bo cię nie będzie wstyd: ponieważ zelżywości młodości twéj zapomnisz i na sromotę wdówstwa twego więcéj nie wspomnisz.

5.Bo będzie nad tobą panował, który cię stworzył. Pan zastępów imię jego: i odkupiciel twój, Święty Izraelów, Bogiem wszystkiéj ziemie nazwan będzie, [6]

6.Bo jako niewiastę opuszczoną a żałośną na duszy wezwał cię Pan,

  1. 2. Cor. 6, 17.
  2. Joan. 12, 38. Rzym. 10, 16
  3. Matth. 8, 17.
  4. Marc. 15, 28.
  5. Luc. 23, 29.
  6. Luc. 1, 32.