Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/258

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.


FE (61) O wilku z osłem; por. (15) O koniu ze lwem. — Błażewski 60 Nie podejmuj się, szaszku, legawego pola. Osieł i wilk. — Jabłonowski 13 Wilk, koń i lis. Consilia consiliis frustrantur. Quam quisque novit artem, in hac se exerceat. — Minasowicz (117) Wilk i osieł. — EW 4 O ośle i wilku. — Jakubowski 98 Koń i wilk (L V, 8 Le cheval et le loup). — Trembecki (66) Koń i wilk (L j. w.).

77. Kto się czego nie uczył, nie może inego nauczać.

Żaba w jednym błocie mieszkała,
A przezliż bardzo wołała,
Obiecując rychło zleczyć,
Ktoby sie jej chciał polecić.
Liszka jej odpowiedziała:        5
„Żabo, lepiejby milczała!
„Oto sama chromo stylasz,
A wżdy sie lekarką działasz“.
Bo kto sie nie uczył czego,
Nie może uczyć drugiego:        10
Trzebać pierwej dobrze umieć,
Co chcesz pożytecznie wyrzec.

Rimicius: D (188) Do rana et vulpe. [H 78 Βάτραχος ἰατρός]. — FE (38) O żabie z liszką.

78. Komuś winien, nie barzo mu dowierzaj.

Wąż niektóry swą jamę miał
Przede wroty, gdzie kmieć mieszkał,
Kędy dzieci wychadzały,
A z onym wężem igrały.
Owaciem czasu jednego,
On wąż syna kmieciowego,