O wilku z osłem
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | O wilku z osłem |
| Rozdział | Bajka o ośle (koniu) i wilku |
| Pochodzenie | Biernata z Lublina Ezop |
| Redaktor | Ignacy Chrzanowski |
| Wydawca | Akademia Umiejętności |
| Data wyd. | 1910 |
| Druk | Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Tłumacz | Anonimowy |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  |
| Indeks stron | |
2. O wilku z osłem.
Zakłówszy się osieł tarniem w nogę, chromał, a ujźrzawszy wilka, rzekł do niego: „Otoć już, miły wilku, dla bólu wielkiego umieram; tobie będę na pokarm, także krukom i sępom, ale cię proszę, wyjmi mi ten tarń z nogi zębami, abym tym lżej umarł“. A gdy wilk tarń wyciągnął, osieł, zabaczywszy boleści, kopytem podkowanym w zęby uderzył go tak, że mu łeb, nos i czoło stłukszy, precz pobieżał. Tedy wilk sam sobie mówił: „Lepiej mnie było być zwierzęcym rzeźnikiem, jakom się nauczył, niżli lekarzem“.
Którzy swe rzemiosło spuszczają, na insze się udawają, tacy często ku upadku przychodzą, a rzadko wskórają.
Fabuły Ezopowe
