Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1222

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

uczynkom dobrym, które przed tém Bóg zgotował, abyśmy w nich chodzili.
 11. Przetoż pamiętaycie, że wy niekiedy będąc Poganami w ciele, którzyście byli zwani nieobrzeską od onych, które zwano obrzeską w ciele, która się ręką dzieie;
 12. Iżeście byli na on czas bez Chrystusa, oddaleni od społeczności Izraelskiéy, i obcymi od umów[1] obietnicy, nadziei nie maiący i bez Boga na świecie.
 IV. 13. Ale teraz w Chrystusie Iezusie wy, którzyście niekiedy byli dalekimi, staliście się bliskimi przez krew Chrystusowę.
 14. Albowiem on iest pokoiem naszym, który oboie iednym uczynił, i śrzednią ścianę, która była przegrodą, rozwalił,
 15. Nieprzyiaźń, to iest zakon[2] przykazań, który zależał w ustawach, skaziwszy przez ciało swoie, aby dwu stworzył w samym sobie w iednego nowego człowieka, czyniąc pokóy;
 V. 16. I poiednał obudwu w iedném ciele z Bogiem przez krzyż, zgładziwszy nieprzyiaźń przezeń.
 VI. 17. I przyszedłszy opowiedział pokóy[3] wam, którzyście dalekimi, i którzyście bliskimi.
 18. Albowiem przezeń mamy przystęp[4] obie stronie w iednym Duchu do oyca.
 19. A przetoż iuż więcéy nie iesteście gośćmi i przychodniami, ale spółmieszczaninami Swiętych i domownikami Bożymi,
 20. Zbudowani na fundamencie Apostołów i Proroków, którego iest gruntownym węgielnym kamieniem[5] sam Iezus Chrystus,
 21. Na którym wszystko budowanie wespół spoione roście w kościół święty w Panu;
 22. Na którym téż i wy się wespół buduiecie, abyście byli mieszkaniem Bożém w Duchu świętym.]

ROZDZIAŁ III.


 I. Apostoł dla tego od Żydów wiele ucierpiał, że taiemnicę o powołaniu Poganów z rozkazania Bożego zwiastował 1 — 12. II. Potym upomina Efezów, żeby dla prześladowania nie ustawali w powołaniu swoiém 13. III. Prosi Boga, żeby im dał zrozumieć, iaka iest miłość Chrystusa Pana 14 — 21.
Dla tego ia Paweł iestem więźniem Chrystusa[6] Iezusa za was Pogany;
 2. Ieźliście tylko słyszeli o udzieleniu łaski Bożéy, która mi iest dana dla was,
 3. Iż mi Bóg przez obiawienie oznaymił taiemnicę, (iakom wam przedtym krótko napisał;
 4. Zkąd czytaiąc możecie obaczyć wiadomość moię w taiemnicy Chrystusowéy.)
 5. Która inszych wieków nie była[7] znaioma synom ludzkim, iako teraz obiawiona iest świętym Apostołom iego i Prorokom przez Ducha;
 6. To iest, iż Poganie są spółdziedzicami i spólném ciałem, i spółuczęstnikami obietnicy iego w Chrystusie przez Ewangielią,
 7. Któréy stałem się sługą według daru łaski Bożéy, która mi iest dana według skutku[8] mocy iego.
 8. Mnie, mówię, naymnieyszemu ze wszystkich[9] Swiętych dana iest ta łaska, abym między Poganami opowiadał[10] te niedościgłe bogactwa Chrystusowe,
 9. A iżbym obiaśnił wszystkim, iakaby była[11] społeczność onéy taiemnicy zakrytéy od wieków w Bogu, który wszystko stworzył przez[12] Iezusa Chrystusa;
 10. Aby teraz przez zbór wiadoma była księstwom[13] i mocom na niebiesiech nader rozliczna mądrość Boża.
 11. Według postanowienia wiecznego, które uczynił w Chrystusie Iezusie, Panu naszym,

 12. W którym mamy[14] bezpieczność i przystęp z dufnością przez wiarę iego.

  1. ↑ Rzym. 9, 4.
  2. ↑ Koloss. 2, 14. 1 Piotr. 1, 18.
  3. ↑ Łuk. 24, 47.
  4. ↑ Rzym. 5, 2.
  5. ↑ Izai. 28, 16.
  6. ↑ Efez. 4, 1. Kol. 4, 3.
  7. ↑ Rzym. 16, 25. Koloss. 1, 26.
  8. ↑ Efez. 1, 19.
  9. ↑ 1 Kor. 15, 9. 1 Tym. 1, 15.
  10. ↑ Gal. 1, 16.
  11. ↑ Rzym. 16, 25. Kol. 1, 26. 2 Tym. 1, 10. Tyt. 1, 2. 1 Piotr. 1, 20.
  12. ↑ Dzie. 17, 24. Koloss. 1, 16.
  13. ↑ 1 Piotr. 1, 12.
  14. ↑ Rzym. 5, 2. Efez. 2, 18.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Biblia_Gdańska_wyd.1840.pdf/1222&oldid=2775551”