Pieśni Petrarki/Sonet 256

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Francesco Petrarca
Tytuł Pieśni Petrarki
Wydawca nakładem tłumacza
Data wyd. 1881
Druk Józef Sikorski
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Felicjan Faleński
Źródło Skany na commons
Indeks stron
Sonet 256.

Współzawodniczki dwie się w niej łączyły:
Cnota i Piękność — w zgodzie tak uroczej,
Że nigdy żaden spór się nie wytoczy
Różnić w jej duszy te bliźnięce siły.

Teraz, przez smutny rozdział u mogiły,
Pierwsza króluje w modrej gwiazd przezroczy,
Druga pod ziemią śpi, przymknąwszy oczy
W których miłosne blaski Niebem lśniły!
Słów urok, uśmiech tej nieziemskiej córy,
Jej wdzięczna postać, przypomnieniem której
Serce mi dotąd krwawi najboleśniej.
Znikły — i jeśli duch się we mnie chwieje
Iść w siad mej Laury, to, że mam nadzieję
Jej wzniosłe imię módz uwiecznić w pieśni. —





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.