O smutnych pamiątkach

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Jan Kochanowski
Tytuł	O smutnych pamiątkach
Pochodzenie	Klejnoty poezji staropolskiej
Redaktor	Gustaw Bolesław Baumfeld
Wydawca	Towarzystwo Wydawnicze w Warszawie
Data wyd.	1919
Druk	Drukarnia Naukowa
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cała antologia Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[212]

JAN KOCHANOWSKI.

O SMUTNYCH PAMIĄTKACH.

(NA ŚMIERĆ URSZULI TREN VIIIVII.)

Nieszczęsne ochędóstwo, żałosne ubiory
 Mojéj najmilszej córy:
Po co me smutne oczy za sobą ciągniecie?
 Żalu mi przydajecie?
Już ona członeczków swych wami nie odzieje:
 Niemasz, niemasz nadzieje!
Ujął ją sen żelazny, twardy, nieprzespany.
 Już letniczek pisany
I uploteczki wniwecz, i paski złocone,
 Matczyne dary płone.
Nie do takiej łożnice moja dziewko droga,
 Miała cię mać uboga
Doprowadzić, nie takąć dać obiecowała
 Wyprawę, jakąć dała:
Giezłeczkoć tylko dała a lichą tkaneczkę,
 Ojciec ziemie bryłeczkę
W główki włożył; niestetyż, i posag i ona
 W jednej skrzynce zamkniona!

(1580.)^[1]

1.  O smutnych pamiątkach. (Tren 7).
    Ochędóstwo — sukienki: pisany — barwiony, kolorowy: uploteczki — wstążeczki; giezłeczko — koszulka.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Kochanowski.