Młody, odważny minstrel, z dźwięczną harfą swoją,
Z orężem, którym ojciec nieraz gromił wrogów,
Tam, gdzie waleczni kraju mściciele się zbroją — Z rodzinnych pospieszył progów!
— „Naddziadów moich ziemio! rzekł bard rozczulony,
Choć świat cały na ciebie wzniesie dłoń zuchwałą:
Ten oręż jeszcze błyśnie dla twojej obrony, Ta harfąharfa — zabrzmi twą chwałą!“
Śród bitwy, w ręce wrogów dostał się bard śmiały,
Lecz wróg próżno go zmuszał by cześć jego śpiéwał —
Już struny dźwięcznej pieśni więcej niezabrzmiały: Własną je ręką pozrywał.
— „Nie splamią cię kajdany! zawołał z zapałem,
Ty, coś do boju w lepszej zachęcała doli,
Harfo! na której wolnym rodakom śpiewałem: Nigdy nie zabrzmisz w niewoli!“ Konstanty Gaszyński.
