Przejdź do zawartości

Biblia Wujka (1923)/List do Efezjan 2

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Poniżej znajduje się List do Efezjan podzielony na rozdziały. Jeżeli chcesz skorzystać z całego tekstu zamieszczonego na jednej stronie, przejdź tutaj.


ROZDZIAŁ II.
Ephezowie nie podlejsi, niż Żydowie, od grzechów wybawieni, od niewiernych odłączeni, powinni Bogu być wdzięczni.

I was, którzyście byli umarli przez występki i grzechy wasze, [1]

W którycheście niekiedy chodzili wedle wieku świata tego, według książęcia władzy powietrza tego, ducha, który teraz moc pokazuje w synach niewierności,

Między którymi i my wszyscy obcowaliśmy niekiedy w pożądliwościach ciała naszego, czyniąc wolą ciała i myśli, i byliśmy z przyrodzenia synmi gniewu jako i drudzy.

Lecz Bóg, (który jest bogatym w miłosierdziu), dla zbytniéj miłości swojéj, którą nas umiłował,

I gdyśmy byli umarłymi przez grzechy, ożywił nas społem w Chrystusie, (którego łaską jesteście zbawieni).

I wzbudził pospołu i wespółek posadził na niebiesiech w Chrystusie Jezusie,

Aby okazał w nadchodzących wiekach obfite bogactwa łaski swojéj, w dobrotliwości przeciwko nam w Chrystusie Jezusie.

Albowiem łaską jesteście zbawieni przez wiarę, (i to nie z was, bo dar Boży jest).

Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.

10 Albowiem stworzeniem jego jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie na uczynki dobre, które przedtem Bóg zgotował, abyśmy w nich chodzili.

11 Przetóż pamiętajcie, żeście niekiedy wy poganie w ciele, którzy nazwani jesteście odrzezkiem, od tego, które zowią obrzezaniem na ciele rękoma uczynionem,

12 Którzyście byli na on czas bez Chrystusa, oddaleni od obcowania z Izraelem i obcymi od testamentów obietnice, nadzieje nie mający i bez Boga na tym świecie.

13 A teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzyście niekiedy byli daleko, staliście się blizko we krwi Chrystusowéj.

14 Albowiem on jest pokojem naszym, który oboje jednem uczynił i średnią ścianę przegrody rozwalił: nieprzyjaźń w ciele swojem

15 I zakon przykazania wyrokami skaziwszy, aby dwu stworzył w samym sobie w jednego nowego człowieka, czyniąc pokój:

16 I pojednał obudwu w jednem ciele z Bogiem przez krzyż, umorzywszy nieprzyjaźni w samym sobie.

17 I przyszedłszy opowiedział pokój wam, którzyście byli daleko, i pokój tym, którzy blizko.

18 Albowiem przezeń mamy przystęp oboje w jednym Duchu do Ojca. [2]

19 A przeto już nie jesteście goście i przychodnie, aleście mieszczanie z świętymi i domownicy Boży,

20 Wybudowani na fundamencie Apostołów i proroków, gdzie głównym węgielnym kamieniem sam Jezus Chrystus.

21 Na którym wszystko budowanie wywiedzione, rośnie w kościół święty w Panu,

22 Na którym téż i wy pospołu budujecie się na mieszkanie Boże w Duchu.