Biblia Wujka (1923)/Księga Jozuego 5
Gdy tedy usłyszeli wszyscy królowie Amorrejczyków, którzy mieszkali za Jordanem ku zachodu słońca, i wszyscy królowie Chanaan, którzy dzierżeli bliskie wielkiego morza miejsca, że wysuszył Pan wody Jordanowe przed synmi Izraelowymi, aż przeszli: upadło serce ich, i nie został w nich duch, bojących się wejścia synów Izraelowych.
2 Tego czasu rzekł Pan do Jozuego: Uczyń sobie noże kamienne, a obrzeżesz powtóre syny Izraelowe.
3 Uczynił, co Pan kazał, i obrzezał syny Izraelowe na pagórku odrzezków.
4 A ta jest przyczyna wtórego obrzezania: Wszystek lud, który wyszedł z Egiptu, płci męzkiéj, wszyscy wojenni mężowie pomarli na puszczy, przez bardzo wielkie krążenie drogi: którzy wszyscy byli obrzezani.
5 A lud, który się urodził na puszczy,
6 Przez czterdzieści lat drogi bardzo szerokiéj pustynie, był nieobrzezany: aż wymarli ci, którzy nie słuchali głosu Pańskiego, i którym przedtem przysiągł był, żeby im nie ukazał ziemię mlekiem i miodem płynącą.
7 Tych synowie nastąpili na miejsce ojców, i od Jozuego obrzezani są: ponieważ jako się urodzili, w odrzezku byli, ani ich żaden na drodze był obrzezał.
8 A gdy byli wszyscy obrzezani, mieszkali na temże miejscu obozu, aż się wygoili.
9 I rzekł Pan do Jozuego: Dzisiaj zdjąłem z was zelżywość Egipską: i nazwano imię onego miejsca Galgala, aż do dnia teraźniejszego.
10 I mieszkali synowie Izraelowi w Galgalach, i czynili Phase czternastego dnia miesiąca ku wieczoru na polach Jerycho.
11 I jedli zboże ziemie drugiego dnia, przaśny chleb i prażmo tegóż roku.
12 I przestała Manna, skoro poczęli jeść zboże ziemie, ani używali więcéj synowie Izraelowi onego pokarmu, ale jedli ze zboża ziemie Chananejskiéj roku tego.
13 A gdy Jozue był na polu miasta Jerycha, podniósł oczy i ujrzał męża stojącego przeciwko jemu, dzierżącego dobyty miecz, i szedł do niego, i rzekł: Nasześ, czyli nieprzyjacielski?
14 A on odpowiedział: Nie, alem jest hetman wojska Pańskiego, i terazem przyszedł.
15 Upadł Jozue twarzą na ziemię, i pokłoniwszy się, rzekł: Co Pan mój mówi do sługi swego?
16 A on: Zzuj, pry, obuwie twoje z nóg twoich; bo miejsce, na którem stoisz, święte jest. I uczynił Jozue, jako mu było rozkazano.