Biblia Wujka (1923)/Druga Księga Kronik 35
I uczynił Jozyasz w Jeruzalem Phase Panu, które ofiarowano czternastego dnia księżyca pierwszego. [1]
2 I postanowił kapłany na ich urzędziech i napominał je, aby służyli w domu Pańskim.
3 Lewitom téż, przez których naukę wszystek Izrael poświącał się Panu, mówił: Postawcie skrzynię w świątnicy kościoła, który zbudował Salomon, syn Dawidów, król Izraelski; bo jéj już więcéj nosić nie będziecie: ale teraz służcie Panu, Bogu waszemu, i ludowi jego Izraelskiemu.
4 A nagotujcie się według domów i rodzajów waszych w rozdziałach każdego, jako rozkazał Dawid, król Izraelski, i opisał Salomon, syn jego.
5 A służcie w świątnicy według domów i hufców Lewitskich.
6 A poświęciwszy się, ofiarujcie Phase: przygotujcie téż bracią waszę, aby mogli czynić według słowa, które mówił Pan przez rękę Mojżesza.
7 Nadto dał Jozyasz wszystkiemu ludowi, który się tam był nalazł na święto Phase, baranków i koźląt z trzód i innego drobu trzydzieści tysięcy, wołów téż trzy tysiące, to wszystko z majętności królewskiéj.
8 Książęta téż jego, co dobrowolnie ślubili byli, ofiarowali tak ludowi, jako kapłanom i Lewitom. A Helcyasz i Zacharyasz i Jahiel, przełożeni domu Bożego, dali kapłanom na czynienie Phase drobu jednego z drugim dwa tysiące i sześćset, i wołów trzysta.
9 A Choneniasz i Semejasz, Nathanel téż, bracia jego, i Hazabiasz i Jehiel i Jozabad, książęta Lewitów, dali drugim Lewitom na święcenie Phase pięć tysięcy drobu, a wołów pięćset.
10 I zgotowała się posługa, i stanęli kapłani na urzędzie swoim: Lewitowie téż w hufcach, według rozkazania królewskiego.
11 I ofiarowano Phase, i kropili kapłani krew rękami swemi, a Lewitowie darli skóry całopalenia.
12 I oddzielili je, aby dali według domów i familii każdego, i aby były ofiarowane Panu, jako napisano w księgach Mojżeszowych: i z woły téż takież uczynili.
13 I piekli Phase u ognia wedle tego, jako w zakonie napisano, a ofiary zapokojne warzyli w kotlech i w panwiach i w garncach, i rozdali spieszno wszystkiemu pospólstwu.
14 A sobie i kapłanom potem gotowali; bo kapłani około ofiar całopalonych i około tłustości byli zabawieni aż do nocy. Przetóż Lewitowie sobie i kapłanom, synom Aaronowym, na ostatku gotowali.
15 A śpiewacy, synowie Asaph, stali w swoim rzędzie, według rozkazania Dawida, i Asaph i Heman i Idythun, proroków królewskich: a odźwierni u każdych wrót pilnowali, tak iż i najmniéj nie odstąpili od posługi: przetóż bracia ich Lewitowie gotowali im pokarmy.
16 Wszystka tedy służba Pańska porządnie wykonała się dnia onego, aby czynili Phase i ofiarowali całopalenia na ołtarzu Pańskim, według rozkazania króla Jozyasza.
17 I uczynili synowie Izraelscy, którzy się tam naleźli, Phase czasu onego i święto przaśników przez siedm dni.
18 Nie było Phase temu podobne w Izraelu ode dni Samuela proroka: ale ani żaden ze wszech królów Izraelskich nie uczynił Phase jako Jozyasz, kapłanom i Lewitom i wszystkiemu Judzie i Izraelowi, który się był nalazł, i mieszkającym w Jeruzalem.
19 Ośmnastego roku królestwa Jozyaszowego obchodzono to Phase.
20 Potem, gdy naprawił Jozyasz kościół, przyciągnął Nechao, król Egipski, na Charkamis nad Euphratesem, i wyciągnął przeciwko jemu Jozyasz.
21 Ale on posławszy do niego posły swe, rzekł: Co mnie i tobie jest, królu Judzki? nie przeciw tobie dziś ciągnę, ale walczę przeciwko innemu domowi, do którego mi Bóg co rychléj jechać kazał. Przestań czynić przeciw Bogu, który zemną Jest, by cię nie zabił.
22 Nie chciał Jozyasz wrócić się ale nagotował przeciw jemu bitwę, ani przestał na mowach Nechao z ust Bożych: ale ciągnął, aby się potkał na polu Mageddo. [2]
23 I tamże raniony od strzelców, rzekł służebnikom swoim: Wyprowadźcie mię z bitwy; bom jest bardzo ranion.
24 Którzy go przenieśli z woza na drugi wóz, który szedł za nim, po królewsku, i przywieźli go do Jeruzalem, umarł i pogrzebion w grobie ojców swoich: i płakał go wszystek lud Judzki i Jerozolimski.
25 A najwięcéj Jeremiasz, którego wszyscy śpiewacy i śpiewaczki aż po dzisiejszy dzień lamenty nad Jozyaszem powtarzają, i jakoby prawem weszło w Izraelu: Oto napisano w lamentacyach.
26 A ostatek mów Jozyaszowych i miłosierdzia jego, które są przykazane zakonem Pańskim,
27 Uczynki téż jego i przednie i ostateczne napisane są w księgach królów Judzkich i Izraelskich.