Wyznania (Augustyn z Hippony, 1847)/Księga Jedenasta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Wyznania |
| Część | Księga Jedenasta |
| Wydawca | Piotr Franciszek Pękalski |
| Data wyd. | 1847 |
| Druk | Drukarnia Uniwersytecka |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Tłumacz | Piotr Franciszek Pękalski |
| Tytuł orygin. | Confessiones |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cała Księga Jedenasta Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały tekst |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
|
Rozd. I. Wyznanie naszéj nędzy, okazuje miłość naszę ku Bogu 309. Rozd. II. Prosi Boga o oświecenie, do zrozumienia Pisma ś 310. Rozd. III. Wzywa téj prawdy, która przez Mojżesza mówiła 313. Rozd. IV. Niebo i ziemia wołają na nas, że są stworzone — Rozd. V. Całe przyrodzenie z niczego stworzone 314. Rozd. VI. Wieczném Słowem swojém Bóg udziałał wszystko 315. Rozd. VII. Słowem Boskiém jest Syn Boży współwieczny Ojcu 316. Rozd. VIII. Słowo przedwieczne jest jedynym Mistrzem naszym 317. Rozd. IX. To słowo mówi do serca naszego 318. Rozd. X. Wola Boska nie ma początku 319. Rozd. XI. Czas nie może być wymiarem wieczności — Rozd. XII. Co Bóg czynił przed utworzeniem nieba i ziemi 320. Rozd. XIII. Przed utworzeniem przyrodzenia nie było żadnego czasu 321. Rozd. XIV. Co to jest czas 322. Rozd. XV. Jaka jest miara czasu 323. Rozd. XVI. Kiedy czas mierzyć należy 325. Rozd. XVII. Gdzie jest przeszłość i przyszłość — Rozd. XVIII. Przeszłość i przyszłość jak są obecne 326. Rozd. XIX. O przewidzeniu przyszłości 327. Rozd. XX. Jakim właściwie imieniem nacechować różnicę czasów 328. Rozd. XXI. Jak możemy mierzyć czas 329. Rozd. XXII. Prosi aby wszystko zrozumiał w téj tajemnicy 329. Rozd. XXIII. O naturze czasu 330. Rozd. XXIV. Czyli czas jest miarą ruchu 332. Rozd. XXV. Prosi Boga aby go objaśnił w téj trudności 333. Rozd. XXVI. Że czas nie jest miarą czasu 334. Rozd. XXVII. Jakim sposobem czas mierzymy 335. Rozd. XXVIII. Czas mierzymy umysłem 338. Rozd. XXIX. O połączeniu się z Bogiem 339. Rozd. XXX. Czasu być nie mogło przed utworzeniem istot 340. Rozd. XXXI. Bóg inaczéj poznaje, a ludzie inaczéj —
|
