Ta strona została przepisana.
Rozd. XXIII. Dwojaka jest wątpliwość w tłumaczeniu Pisma ś.
367.
Rozd. XXIV. Że z pomiędzy wielu prawdziwych sensów, trudno oznaczyć ten, który miał Mojżesz w swéj myśli
—
Rozd. XXV. Mówi przeciw tym, którzy dumnie utrzymują swoje zdanie, pomiędzy dwoma sensami zarówno prawdziwemi
368.
Rozd. XXVI. Że to przystoi Pismu ś., chociaż mieści kilka sensów pod jednemi wyrazami
371.
Rozd. XXVII. Pismo święte obfituje w sensa
372.
Rozd. XXVIII. O rozmaitych sensach, które nadać można Pismu św
373.
Rozd. XXIX. Wielorakim sposobem rzecz jaka może być piérwéj przed drugą rzeczą
374.
Rozd. XXX. Pismo ś. wykładać należy w duchu miłości
377.
Rozd. XXXI. Mojżesz mógł mieć na uwadze te wszystkie sensa prawdziwe, które słowom jego nadajemy
—
Rozd. XXXII. Duch Ś. przewidział wszystkie sensa prawdziwe
378.
Rozd. I. Bóg uprzedza nas dobrodziejstwy swemi
381.
Rozd. II. Wszelkie stworzenie wzięło swój byt ze saméj dobroci Boskiéj
382.
Rozd. III. Z łaski Bożéj wszystko pochodzi
383.
Rozd. IV. Bóg nie z potrzeby, lecz jedynie ze swéj dobroci dał stworzeniom istnienie
384.
Rozd. V. O Trójcy Świętéj
385.
Rozd. VI. Dla czego napisano, że się Duch Boży unaszał nad wodami
386.
Rozd. VII. O skutkach Ducha Świętego
—
Rozd. VIII. Połączenie się istot rozumnych z Bogiem jest jedyną ich szczęśliwością
387.
Rozd. IX. Dla czego jedynie o Duchu Ś. powiedziano, że się unosił nad wodami
388.
Rozd. X. O szczęśliwości czystych stworzeń
389.
Rozd. XI. Że obraz Trójcy jest w człowieku
390.
Rozd. XII. Bóg podobnym postępuje sposobem w ustanowieniu kościoła jak w stworzeniu świata
391.
Rozd. XIII. Odnowienie nasze nie może być doskonałe w tém życiu
392.
Rozd. XIV. Wiarą i nadzieją dusza się umacnia
393.
