Przejdź do zawartości

Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0882

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

przed ludźmi, wyznam go Ja téż przed Ojcem moim, który jest w niebiesiech. [1]

33.A któryby się mnie zaprzał przed ludźmi, zaprzę się go i Ja przed Ojcem moim, który jest w niebiesiech.

34.Nie mniemajcie, żebym przyszedł puszczać pokój na ziemię, nie przyszedłem puszczać pokoju, ale miecz. [2]

35.Bom przyszedł rozłączyć człowieka przeciw ojcowi jego, i córkę przeciw matce jéj, i niewiastkę przeciw świekrze[3] jéj.

36.I będą nieprzyjaciele człowieka domownicy jego. [4]

37.Kto miłuje ojca albo matkę więcéj niż mię, nie jest mnie godzien, a kto miłuje syna albo córkę nad mię, nie jest mnie godzien. [5]

38.A kto nie bierze krzyża swego, a nie naśladuje mnie, nie jest mnie godzien. [6]

39.Kto nalazł duszę swoję, straci ją; a ktoby utracił duszę swą dla mnie, najdzie ją. [7]

40.Kto was przyjmuje, mnie przyjmuje: a kto mnie przyjmuje, przyjmuje tego, który mię posłał. [8]

41.Kto przyjmuje proroka w imię proroka, zapłatę proroka weźmie, a kto przyjmuje sprawiedliwego w imię sprawiedliwego, zapłatę sprawiedliwego weźmie.

42.A ktobykolwiek dał się napić jednemu z tych najmniejszych kubek zimnéj wody, tylko w imię ucznia, zaprawdę powiadam wam, nie straci zapłaty swojéj.


ROZDZIAŁ XI.
Jan posły śle do Jezusa, będąc w ciemności. Pan je odprawia, Jana chwali, Żydy przypodobia dzieciom na rynku wołającym, potyka je niewdzięcznością, i gromi, i chwali Pana Boga, Ojca swego, przyzywa k sobie wszech uciążonych do jarzma wdzięcznego.

I stało się, gdy Jezus przestał rozkazować dwiemanaście uczniom swoim, poszedł zonąd, aby uczył i przepowiadał w miastach ich.

2.A Jan usłyszawszy w więzieniu dzieła Chrystusowe, posławszy dwu z uczniów swoich, [9]

3.Rzekł mu: Tyś jest, który masz przyjść, czyli inszego czekamy?

4.A odpowiadając Jezus, rzekł im: Szedłszy odnieście Janowi, coście słyszeli i widzieli:

5.Ślepi widzą, chromi chodzą, trędowaci bywają oczyszczeni, głuszy słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim Ewangelią opowiadają. [10]

6.A błogosławiony jest, który się ze mnie nie zgorszy.

7.A gdy oni odeszli, począł Jezus mówić do rzesz o Janie: Coście wyszli na puszczą widzieć? trzcinę chwiejącą się od wiatru? [11]

8.Ale coście wyszli widzieć? człowieka w miękkie szaty obleczonego? Oto, którzy w miękkie szaty się obłóczą, w domiech królewskich są.

9.Ale coście wyszli widzieć? Proroka? Zaiste powiadam wam, i więcéj niż proroka.

10.Bo ten jest, o którym napisano: Oto Ja posyłam Anioła mego przed obliczem twojem, który zgotuje drogę twą przed tobą. [12]

11.Zaprawdę powiadam wam: Nie powstał między narodzonymi z niewiast większy nad Jana Chrzciciela, lecz który jest mniejszym w królestwie niebieskiem, większy jest, niźli on.

12.A od dni Jana Chrzciciela aż dotąd, królestwo niebieskie gwałt cierpi, a gwałtownicy porywają je. [13]

13.Bo wszyscy prorocy i zakon aż do Jana prorokowali,

14.A jeźli chcecie przyjąć, tenci jest Eliasz, który ma przyjść.

15.Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha. [14]

16.A komuż podobnym uczynię ten rodzaj? Podobny jest chłopiętom siedzącym na rynku, które wołając rówiennikom,

17.Mówią: Śpiewaliśmy wam, a nie skakaliście, lamentowaliśmy, a nie płakaliście. [15]

18.Albowiem przyszedł Jan ani jedząc ani pijąc, i powiadają: Czarta ma.

19.Przyszedł Syn człowieczy jedząc i pijąc, i mówią: Oto człowiek obżerca i winożarłok, przyjaciel celników i grzeszników. I usprawiedliwiona jest mądrość od synów swoich.


  1. Marc. 8, 38. Luc. 9, 26.12, 8. 2. Tim. 2, 12
  2. Luc. 12, 51.
  3. Przypis własny Wikiźródeł Niewiastka, świekra – zob. Encyklopedia staropolska/Pokrewieństwa
  4. Mich. 7, 6.
  5. Luc. 14, 26.
  6. Marc. 8, 34.
  7. Luc. 9, 24. Jan. 12, 25.
  8. Luc. 10, 16. Jan. 13, 20.
  9. Luc. 7, 18.
  10. Isai. 35, 561, 1.
  11. Luc. 7, 24.
  12. Mal. 3, 1. Marc. 1, 2. Luc. 7, 27.
  13. Luc 16, 16.
  14. Mal. 4, 6.
  15. Luc. 7, 31.