„Otoś tym człowieka zabił, 75
„Bo naonczas wielki mróz był;
„A i mybyśmy zgrzeszyli,
„Byśmy tego nie pomścili“.
Więc się nań wszyscy rzucili,
Niewinnego umorzyli, 80
Zlić swe grzechy nizacz mają,
A wielblądy przełykają:
Ale komór ubogiego
Uczyni u nich winnego.
»Asinarius« Anonymi Avianicae Fabulae, capitulum 42: De presencia lupi, canis et asini, Hervieux, (III, 349). Odonis de Ceritona fab. 81: De lupo, vulpe et asino, Hervieux (IV, 255). Nicolai Bozon exempla quaedam, e gallica lingua in latinam translata, 1: Leo, lupus, vulpis et asinus, Hervieux (IV, 256). — EW 96 O wilku, liszce i ośle. — Albertrandi ZP (I, część 1, 39) Rada zwierząt w powietrzu (L VII, 1 Les animaux malades de la peste). — Górecki (II, 203) Powietrze.
Wilk na się owczą skórę wdział
I pokorną postawę miał;
Takoż się miedzy owce wkradł,
Tajemnie ich wiele pojadł.
Potym więc pasterz obaczył, 5
Zdrajcę w owczej skórze łuczył
A natychmiast go uchwycił,
Swej się szkody nad nim pomścił.
Bowiem na drzewie wysokim,
Obiesił go na kaźń wszystkim, 10
Aby nań drudzy patrzali,
