Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/235

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.


Kruk liszcze rychło uwierzył,
A chcąc śpiewać, nos otworzył:        10
Wtenczas mu karmia upadła.
Którą liszka rychło śniadła.
I potym sie obróciła
A tak krukowi mówiła:
„Kruku miły! Wieręś cudny,        15
„Aleś barzo nierozumny“!
Kto żywot swój rządnie wieść chce,
Nie słuchaj nigdy pochlebce:
Aczci cudnie rzecz prowadzi,
Ale cię nakoniec zdradzi.        20

Rimicius: D (175) De curvo et vulpe. [H 204 Κόραξ ϰαὶ ὰλώπς]. Phaedrus I, 13 Vulpis et corvus. St (97) De curvo et vulpe. C (67) O hawranu, syru a lissce. FE (5) O kruku i o liszce. — Rej Zw. IV, 19 Drugie podobieństwo tegoż (pochlebnika), iż mu nie wierz. — Błażewski 62 Nie każdy to zje, co sobie ukroi. Kruk i liszka. — Niemirycz (51 verso) Kruk i liszka (L I, 2 Le corbeau et le renard). — Minasowicz (12) Nad obłudnego chwalcę nic nie jest zdradliwszego. Liszka i kruk. — Tenże (111) Kruk i liszka. — BWF (31) Liszka i kruk. — EW 49 Kruk i liszka. — por. Minasowicz (96) Kuropatwa i liszka. — por. BF 53 Liszka i kura. — Jakubowski 2 Kruk i lis (L j. w.). — Krasicki BN IV Kruk i lis. — Górecki (I, 220) Lis i kruk.

54. Kożdy mędrszy po szkodzie.

Pies przed domem niekiedy spał,
Tak śpiącego wilk go zdybał;
A gdy go już chciał udawić,
Pies mu się tak począł modlić:
„Nie jedz mię dziś, boć-em chudy        5