Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/557

 Zatrważać, dok. Zatrwożyć; nabawiać trwogi, zastraszać, trwożyć, przerażać; z. ś., przejmować ś. trwogą.

 Zatrwian — p. Zawciąg.

 Zatrwoga, rodzaj ryby morskiej.

 Zatrwonić, przetrwonić, roztrwonić, zmarnować.

 Zatrwożeć, być przejętym trwogą, przerazić ś., przestraszyć ś.

 Zatrwożony, którego przerażono; przejęty trwogą, przerażony, przestraszony.

 Zatrwożyć — p. nied. Zatrważać.

 Zatrysnąć — p. Zastrzyknąć.

 Zatrzalin, roślina szyszkowa australijska.

 Zatrzask, skobelek w zamku u drzwi, zapadający przy zatrzaśnięciu ich a za przekręceniem klucza; przyrządzik do zapinania odzienia.

 Zatrzasnąć, Zatrzaskać, wydać trzask, odezwać ś z trzaskiem; z. drzwi, okno = zamknąć z trzaskiem; z. drzwi = zamknąć na zatrzask; z. ś., być zatrzaśniętym.

 Zatrząść, Zatrząsnąć, zacząć trząść, zachwiać, zakołysać czym, wstrząsnąć; z. ś., zacząć ś. trząść, zakołysać ś., zachwiać ś., zadrżeć.

 Zatrzebić, wykonać trzebienie.

 Zatrzeć — p. nied. Zacierać.

 Zatrzepać, zacząć trzepać; zapędzić, zaniszczyć trzepaniem.

 Zatrzepiotać, Zatrzepotać, sprawić trzepiot, odezwać ś. trzepiotem, poruszyć skrzydłami.

 Zatrzepnąć p. Zatrzepać.

 Zatrzepotać — p. Zatrzepiotać.

 Zatrzeszczeć, wydać odgłos trzeszczenia.

 Zatrzęsienie, rzecz. od Zatrząść; z. tego! = jest tego bardzo wiele, mnóstwo, więcej niż trzeba.

 Zatrzymać się — p. nied. Zatrzymywać się.

 Zatrzymywać, dok. Zatrzymać; nie pozwalać iść, biec, lecieć, ciec dalej a. w dalszym ciągu, nie puszczać dalej, tamować chód, bieg, ciek; nie pozwalać rozwijać ś. dalej, przeszkadzać postępowi; nie pozwalać komu robić tego, co chce, nie pozwalać kończyć tego, co zaczął robić, mówić; z. na sobie = wstrzymywać, powściągać sobą napór nieprzyjacielski, stawiając opór, nie pozwalać iść dalej; przytrzymywać, aresztować, więzić; wstrzymywać, nie wypuszczać, nie wydawać; zapewniać co sobie naprzód, zabezpieczać; z. sobie coś cudzego = zostawiać sobie, nie oddawać, przywłaszczać; z. co w pamięci = zachowywać, nie zapominać; z. u siebie = nie wydawać z sekretu; z. zasługi, pensję = nie płacić; przetrzymywać dłużej, niż trzeba; strzelba z-ała nabój = po spaleniu na panewce nie zaraz wystrzeliła; z. ś., być zatrzymywanym; stawać, przestawać iść, przerywać czynność, bieg; pozostawać jakiś czas na miejscu, nie iść dalej; z. ś. nad czym, zwracać baczniejszą uwagę na co, zastanawiać ś. nad czym; z. ś. po drodze = stawać po drodze, wstępować gdzie; z. ś. w domu = nie wychodzić, nie wyjeżdżać, pozostawać.

 Zatuczać, dok. Zatuczyć; czynić, że coś zatyje, tuczyć; tucząc zapychać; z. ś., tucząc ś., stawać ś. tłustym, tyć.

 Zatulać, dok. Zatulić; tuląc zasłaniać, zakrywać, zawijać; z. oczy = zamykać; z. uszy, gębę = zatykać; z. ś., być zatulanym.

 Zatuła, fartuch skórzany rzemieślników; deska, którą ś. ul a. barć zatula, dłuziec.

 Zatułać się, zacząć ś. tułać; tułając ś. zajść dokąd, zabłąkać ś.

 Zatupać, Zatupnąć, zacząć tupać; z. co, kogo, tupaniem zagłuszyć, zabić.

 Zaturkotać, wydać odgłos turkotania.