Słownik etymologiczny języka polskiego/wierzeja
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
wierzeja, ‘podwój’, wierzejami w biblji (»bramami«, Leopolita), tak samo w psałterzu (łac. ‘porta’); »pierzeje abo wierzeje«, ‘skrzydła wrót’; wierzejny, w 16. wieku, ‘cardinalis’ (t. j. ‘główny, podstawowy’); prasłowiańskie; przyrostek -ěja (por. koleja i i.) do wier-, p. wrzeć, ‘zawierać’; cerk. werěja, itd.
