Słownik etymologiczny języka polskiego/kolej
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kolej, koleja; dopiero od końca 17. wieku ruguje kolej dawniejszą koleję, jak pieczeń, łódź, kieszeń, pościel, pogoń, zastąpiły dawniejsze: pieczenia, łodzia, kieszenia, pościela, pogonia; przyrostkiem -ĕja (jak w kurzaja, wierzeja itd.) od koła; właściwie tylko ‘ślad koła’, dalej ‘ślad’, ‘następstwo i jego porządek’, ‘obrót’, wkońcu na ‘drogę’ przeniesione: »kolej konna i żelazna«, stąd kolejowy, kolejowiec, kolejarz, kolejnik, »kolejka wąskotorowa«. Już przy końcu 17. wieku np. »częsta kolej na małej wsi«.
