Słownik etymologiczny języka polskiego/wędzić
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
wędzić, wędzony, wędzonka; wędliny, wędliniarz; złożenia: wędzigrosz; od węda (p.) zupełnie różne, polega na wokalizacji o: wond-, do pnia wend-, p. więdnąć i swąd; powtarza się wszędzie u Słowian: słowień. »proso woditi«, ‘wędzić’, »meso powojeno«, ‘mięso wędzone’; czes. uditi, uzenina, ‘wędzonka’ (w czes. w- odpadło); w rus. brak (małorus. wudyty, wudżenyna, może pożyczki od nas).
