Słownik etymologiczny języka polskiego/wędrować
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
wędrować, »iść na węder«, wędrowny, wędrownik, wędrowiec, wędrówka; z niem. wandern; ę, jak zawsze, z an; małorus. wandruwaty i mandruwaty; tak, i z m-, i na Litwie.
