Słownik etymologiczny języka polskiego/węda

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

węda, wędka, wędzić ryby (‘łowić’, r. 1500), wędzidło, ‘uzda’, wędzisko, r. 1500; dziś węd(k)a tylko u połowu ryb, ale dawniej wszelaka ‘krzywizna’, w biblji: wędy i małe wędzice (u Leopolity: »widły«, »osęczki«, »haczki«). Prasłowiańskie w obu znaczeniach; nasze w- przydechowe; cerk. ąda, ‘wędka’, ądica, ‘haczyk’; serb. udica, ‘wędka’ i ‘haczyk’; czes. udice, udidlo, rus. udiło. Co innego czeskie wnad(a), ‘węda’, od nad-.