Miłość surowym nagli mię rozkazem: — Spisz to głoskami ze złota i z tęczy, Jako mój przemysł tak przedziwnie dręczy, Że zeń i życie jest i śmierć zarazem.
Wiesz z doświadczenia — boś sam jednym razem Jak drudzy ulgnął w siatce mej pajęczej — Że w niej spokoju ani człek wyjęczy, Ani mu ztamtąd uciec uszło płazem.
Jakbądźby oczy z których w ciebie patrzę, Aby w twej duszy skruszyć krnąbrną wolę, Przyćmiły nieco blaski swe sokole,
To jeszcze — nad twarz Laury, czyż gdzie gładsze Widziałeś lica? — Przyznaj to rzewliwie — Twojemi łzami ja się chętnie żywię. —
