Przejdź do zawartości

Pieśni Petrarki/Sonet 174

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Francesco Petrarca
Tytuł Pieśni Petrarki
Wydawca nakładem tłumacza
Data wyd. 1881
Druk Józef Sikorski
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Felicjan Faleński
Źródło Skany na commons
Indeks stron
Sonet 174.

Urocze wzgórza! gdziem istnienie moje
Zostawił, pomnę, gdym się odjął w szale
Z miejsc, z których zbiegłszy, nie doznałem wcale
By mię odbiegły serca niepokoje —
Waszych uroków dziwnie ja się boję!
Boście mi nigdy nie odległe, ale
Bliższe, im więcej od was się oddalę —
Więc w was ja wiecznie wracam jak w ostoję!

I jak raniona strzałą strutą łania,
Choć ma tem większy ból od uciekania
Mniema w ucieczce ujście mieć jedyne. —
Tak ja, od strzały, którą w sercu noszę,
Co mi śmierć razem daje i rozkosze,
Bólem niszczeję — uciekaniem ginę! —





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.