Jeśli mi rany Laury wzrok zadawa, I ust jej rozkosz pełna słów swawoli — Jeśli do tyla panią jest mej doli, Że, jak chce: sroga bywa lub łaskawa — To może kruchą stać się moja sprawa.
Gdy, bądź z mej winy, bądź złym losom gwoli, Siebie mi biorąc, wręcz mię przyniewoli Litościwszego w śmierci szukać, prawa.
Bowiem, doprawdy, drżę ja niesłychanie, Ilekroć w twarzy jej, schmurniałej nieco, Doświadczeń dawnych próby mi przeświecą.
Z przyrody, zmienność rzeczą jest kobiecą — Ztąd cóż mniej trwałem bywa nad kochanie,
Co, w sercu płochem, za błysk oka stanie. —
