Płomienie (Zbierzchowski)/Choinka żołnierska
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Choinka żołnierska |
| Pochodzenie | Szlakiem Legionów |
| Wydawca | Wydawnictwo Księgarni Maryana Hasklera |
| Data wyd. | 1916 |
| Miejsce wyd. | Wiedeń |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Znikły gdzieś wrogów sylwetki zdradzieckie,
Na tę noc jedną pokój, pokój z wami.
Noc wigilijna, rozśmiana gwiazdami
Leje swe światło na rowy strzeleckie.
Szare postacie niby gnomy z bajki
Wyłażą cicho z rowów ciemnej paszczy,
Strząsają śnieżną pokrywę z swych płaszczy
I zapalają cygara lub fajki.
Nieliczna grupa otoczyła kołem
Miejsce, gdzie młody majstruje coś chłopiec.
Małą sosenkę wetknął w śnieżny kopiec
I patrzy wkoło obliczem wesołem.
Rój cacek znosi wnet żołnierska rzesza;
Podarki z domu od istot tak drogich.
Cukry, błyskotki, cały skarb ubogich
Każdy na drzewku tem ostrożnie wiesza.
Świeczki zatknięto na gałązek brzegu,
Pośrodku mnóstwo szklanych świecidełek,
I wnet choinka tysiącem światełek
Zabłysła cudnie na srebrzystym śniegu.
W niejednem oku błysły mokre krople
Na takie drogie sercu widowisko,
I łza niejedno zwilżyła wąsisko,
Na którem lśniły się lodowe sople.
Lecz w górze — w chmurach — gdzie odblask księżyca
Pieści się z chmurek opalową wełną,
Od jakichś widzów niezwykłych aż pełno.
Gdzie spojrzeć, szczęściem rozjaśnione lica.
Aniołki Boże — śliczne cherubinki,
Oparłszy główki na złożone piąstki,
Patrzą ciekawie z każdej nieba cząstki
Na cud błyszczący żołnierskiej choinki.
