Kronika Jana z Czarnkowa/O zjeździe, odbytym przez szlachtę królestwa polskiego w Sieradzu, we czwartek przed niedzielą Laetare
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Kronika Jana z Czarnkowa |
Podtytuł | archidyakona gnieźnieńskiego podkanclerzego królestwa polskiego (1370-1384). |
Wydawca | E. Wende i Sp. |
Data wyd. | 1905 |
Druk | Jan Cotty |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Tłumacz | Józef Żerbiłło |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały tekst |
Indeks stron |
Tymczasem, mianowicie w wigilię przedostatniego dnia miesiąca lutego[1], wspomniana wyżej starszyzna królestwa polskiego odbyła zjazd walny[2] w Sieradzu. Na zjazd ten Elżbieta, królowa węgierska, wdowa po królu Ludwiku, razem z córką jego Maryą, wysłały Mikołaja, biskupa wesprymeńskiego, i niektórych Węgrów, wespół z posłami polskimi, przybyłymi do niej, by donieść o buntach i rozdwojeniu, które takie niebezpieczeństwa na królestwo polskie ściągnęły, oraz błagać, ażeby dla uśmierzenia tych niezgód wyprawiła do nich córkę swą Maryę, razem z jej mężem, gdyż w przeciwnym razie Polacy będą zmuszeni pomyśleć o innych środkach zaradczych, głównie zaś o tem, aby mieć króla. Na tym zjeździe wspomniani biskup i Węgrzy zwolnili mieszkańców królestwa polskiego od wszelkich obietnic i hołdów wierności, złożonych tejże Maryi i jej mężowi i przyrzekli, że królowa Elżbieta przyśle im zaraz po Wielkiejnocy, dla ukoronowania na królową polską, młodszą córkę zmarłego króla, już przedtem Leopoldowi, księciu austryackiemu zaślubioną[3], z tym jednak warunkiem, że panowie polscy złożą naprzód pod przysięgą i na piśmie obietnicę, że niezwłocznie po koronacyi pozwolą jej odjechać na trzy lata do Węgier, do jej matki, na wychowanie. Nad powyższem postanowili Polacy namyślić się aż do soboty Białej[4] i na ten dzień sobotni wyznaczyli termin mającej się dać posłom odpowiedzi[5].
- ↑ 26 lutego 1383 r.
- ↑ colloquium generale.
- ↑ Długosz 398. — Nasz autor pisze: „jam alias Lipoldo duci Austriae desponsatam.“ (M. pol. h. II, 733). Długosz natomiast powiada: „Hadwigim Austriae duci Wilhelmo... in conjungem repromissam et juxta nonnullorum assertionem desponsatam“. (Wyd. frankfurckie 1711 r. ks. X, str. 77). Jadwiga urodzona w roku 1372, miała więc podówczas lat 11; o jej zaślubinach mówi Długosz pod r. 1375, t. j. kiedy miała zaledwie trzy lata.
- ↑ 4 kwietnia 1383 r.
- ↑ Długosz 399.