Kama Sutra/O naukach i sztukach które studjować należy

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Vātsyāyana
Tytuł Kama Sutra
Podtytuł Prastare skrypty hindusów
Wydawca „Księgopol“
Data wyd. 1933
Druk „Pol“
Miejsce wyd. Warszawa
Tytuł orygin. कामसूत्र
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
O naukach i sztukach, które studjować należy.

Kamasutrę i nauki pokrewne, winien studjować każdy mężczyzna, bez zaniedbywania jednakże świętej wiedzy Dharma i Artha.
Również mogą to robić i młode dziewczęta; oraz za zgodą swych małżonków, uprawiać nadal po zamążpójściu.
Przeciwstawiają się temu niektórzy uczeni, twierdząc, że niewiastom, którym wszelakie studjum jest zabronione, nie przystoi również i zajmowanie się podręcznikami miłości.
Ten zakaz nie opiera się na słuszności — uczy Vatsyayana — gdyż kobiety znają bardzo dobrze w praktyce, Kamasutrę, która na Kamashastram polega nauce o samej Kamie.
Fakt ten nie jest odosobniony, gdyż tak tu, jak i przy wielu innych naukach i sztukach, praktyczne wyćwiczenie rozpowszechnione jest szerzej podczas gdy znajomość reguł i zasad, które niemi żądzą, nielicznym osobom jest właściwe.
Tak np. yadnika, czyli ofiarnicy, przy swych obrzędowych czynnościach, posługują się pewnemi formułami modlitewnemi, specjalnemi dla każdego z bóstw, nierozumiejąc bynajmniej ich znaczenia i nawet nie będąc w stanie ich napisać.
Podobnie wróżbita z gwiazd, uprawia swój proceder, bez uprzedniego opanowania znaczenia istoty samych gwiazd.
Również poganiacze mułów i koni, świetnie potrafią obchodzić się ze swemi zwierzętami.
Wiemy także z doświadczenia, że niektóre żony i córki książąt oraz dostojników dworskich, doskonale pojęły ducha Kamashastry.
Dlatego — mówi Vatsyayana — kobiety mogą studjować Kamashastrę, przynajmniej dorywczo i pod doświadczonem kierownictwem przyjaciółek.
Wskazówki w tym kierunku, może im dawać jedna z następujących osób: zamężna mleczna siostra, godna zaufania przyjaciółka, ciotka ze strony matki, stara wierna służąca, stara mniszka, która długo w rodzinie przemieszkuje lub rodzona siostra, którejby można zaufać.
Na podstawie Kamasutry, można opanować następujące kunszty:

1.   
Śpiew;
2.   
muzyka;
3.   
taniec;
4.   
rysunki i sztuka pisania;
5.   
tatuowanie;
6.   
ozdabianie bóstw zielenią i kwiatami;
7.   
usłanie łoża z płatków kwiecia;
8.   
farbowanie włosów, zębów i paznogci;
9.   
układanie barwnej posadzki;
10.   
przygotowanie łoża, wyściełanie dywanami, odpowiednie rozmieszczanie poduszek;
11.   
wydobywanie tonów z napełnionych wodą, dźwięcznych naczyń szklanych;
12.   
utrzymywanie świeżości wody w cysternach;
13.   
malarstwo i ozdoba mieszkań;
14.   
robienie z róż bukietów, naszyjników i wieńców:
15.   
djademy, zawoje i turbany z piór;
16.   
znajomość sztuki aktorskiej i przedstawień teatralnych;
17.   
robienie nauszników;
18.   
kompilacje przyjemnych woni;
19.   
gustowny dobór strojów i ozdób;
20.   
magja i czarnoksięstwo;
21.   
zręczność ręki;
22.   
sztuka gotowania;
23.   
sporządzanie soków owocowych, sorbetów, napoi wyskokowych, oraz ich zabarwianie;
24.   
krój i szycie;
25.   
haft i roboty z wełny i jedwabiu:
26.   
łamigłówki wszelkiego rodzaju, zagadki, logogryfy, szarady;
27.   
rozrywki rymowane: wypowiadanie utworów poetyckich, w ten sposób, że zaledwie jedna osoba skończy, następna musi improwizować w dalszym ciągu, zaczynając wiersz temi literami, któremi poprzednik swoje wiersze zakończył; przyczem kto nie dotrzyma pola, ten składa fant;
28.   
mimika;
29.   
czytanie i śpiew;
30.   
wypowiadanie trudnych zdań; ulubiona rozrywka kobiet i dzieci — zdanie musi być wypowiedziane szybko i bez zająknięcia;
31.   
fechtunek szpadą i kijem; ćwiczenie w umiejętnem trzymaniu luku i strzał;
32.   
znajomość elementów logiki;
33.   
stolarstwo i obróbka przedmiotów z drewna;
34.   
znajomość budownictwa;
35.   
znajomość monet złotych i srebrnych oraz biżuterii i szlachetnych minerałów;
36.   
chemja i mineralogja;
37.   
rozpoznawanie barw i gatunku klejnotów:
38.   
roboty górnicze i w kamieniołomach;
39.   
zakładanie ogrodów, pielęgnacja drzew i kwiatów, leczenie ich chorób i określenie wieku
40.   
urządzanie walk kogutów i przepiórek:
41.   
nauka mówienia papug i szczebiotek;
42.   
sztuka perfumowania ciała, czesanie włosów, namaszczanie ich wonnościami i zaplatanie warkoczy;
43.   
znajomość sekretnego pisma i mowy;
44.   
znajomość wszelkiego rodzaju umówionych języków;
45.   
biegłość w dialektach prowincjonalnych;
46.   
przystrajanie wozów kwiatowych;
47.   
znajomość diagramów mistycznych i sporządzanie napojów miłośnych;
48.   
gimnastyka duchowa: wiersze i epigramy z różnych utworów jeden nowy zestawić; a. b. c. sprytu i pamięci i t. p.
49.   
znajomość metryki i prozodji;
50.   
biegłość w encyklopedii;
51.   
sztuka przebierania się (transformis);
52.   
sztuka nadawania zwykłej wełnie wyglądu jedwabiu;
53.   
znajomość gier wszelkiego rodzaju;
54.   
kunszt nabywania cudzej własności przez czary i Mantras;
55.   
zręczność w ćwiczeniach cielesnych;
56.   
znajomość form towarzyskich i dobry ton;
57.   
taktyka i strategja;
58.   
gimnastyka;
59.   
fizjognomistyka;
60.   
biegłość w improwizowaniu utworów okolicznościowych;
61.   
znajomość literatury;
62.   
sztuczki arytmetyczne;
63.   
wyrabianie sztucznych kwiatów;
64.   
tworzenie figur z gliny.

Hetera, która wyróżnia się biegłością w tych sprawach, a nadto, posiada piękność i powab, otrzymuje tytuł Ganika. Osiąga najwyższą rangę.
Miejsce honorowe przysługuje jej nawet między mężczyznami. Król ją poważa, mędrcy ją cenią, każdy stara się o jej łaskę i otacza ją szacunkiem.
O biegłość w tych sprawach starają się usilnie córki króla, lub wysokiego dostojnika, aby przywiązać do siebie małżonka.
Ponadto kobieta, którą okoliczności rozdzielą z mężem i wtrącą w nędzę, przez te wiadomości łatwo zdobędzie sobie utrzymanie wśród obcych.
Dzięki nim przedewszystkiem będzie pożądaną, jeżeli je umiejętnie dostosuje do okoliczności.
Mężczyzna zaś, biegły w tych sprawach, szybko i po krótkiej znajomości zdobędzie serce niewieście.






Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Vātsyāyana i tłumacza: anonimowy.