Przejdź do zawartości

Duch sieroty (Lenartowicz, 1900)

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
>>> Dane tekstu >>>
Autor Teofil Lenartowicz
Tytuł Duch sieroty
Pochodzenie Śpiewy Polskie nr 1
Wydawca Gebethner i Wolff
Data wyd. 1900
Miejsce wyd. Warszawa
Muzyka Ignacy Komorowski
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Okładka lub karta tytułowa
Indeks stron
DUCH SIEROTY.
Ig. Komorowskiego.

Idzie sobie pachole
Przez zagony przez pole
Wielki wicher ulewa,
A to idzie i śpiewa.

Wyszedł z gaju gajowy
I ozwie się w te słowy

Taka bieda na dworze
A ty śpiewasz nieboże!

Oj! długo ja płakała
Gdy mnie Siostra wygnała
Gdy ja biedna sierota
drżąca stała u płota

Aż raz w nocy w niedzielnéj
Przy dzwonnicy kościelnéj
Mróz wszelakie czucie ściął
I Pan Jezus duszę wziął.


Jedna zimna mogiła
Moją biedę skończyła
Siwy dziad mnie pochował
On mnie płakał żałował

On mnie ubrał w sukienki
Do téj zimnéj trumienki
Teraz nic mi nie trzeba
Idę sobie do Nieba

Oj! Sieroto oj! dziecię
Nic ci nie żal na swiecie?

Żal mi jeno tej łąki
Gdzie fijołki i dzwonki

Żal mi słońca w zachodzie
Kiedy świeci na wodzie
I fujarki wierzbowéj
Znad zielonéj dąbrowy.


Strona 1Strona 2Strona 3Strona 4

W zakładzie sztycharskim Gebethnera i Wolffa.
G 258 W
Дозволено цензурою, Варшава, 6 Марта 1900 г.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Teofil Lenartowicz.


Muzyka jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora.