Przejdź do zawartości

Biblia Wujka (1923)/List do Hebrajczyków 4

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Poniżej znajduje się List do Hebrajczyków podzielony na rozdziały. Jeżeli chcesz skorzystać z całego tekstu zamieszczonego na jednej stronie, przejdź tutaj.


ROZDZIAŁ IV.
Chrześcianie mają być pilni, aby weszli do odpoczynienia przez nowy zakon dany, dla Chrystusowego bóstwa i człowieczeństwa, do którego Żydowie nie chcieli wniść.

Przetóż się bójmy, aby snadź zaniechawszy obietnice wejścia do odpoczynienia jego, nie zdał się który z was, że go niemasz.

Albowiem i nam opowiedziano jest, jako i onym; ale nie pomogła onym mowa słuchania, nie przymięszana do wiary tego, co słyszeli.

Albowiem wnidziemy do odpoczynienia, którzyśmy uwierzyli, jako powiedział: Jakom przysiągł w gniewie moim, jeźliż wnidą do odpoczynienia mojego, choć dzieła od założenia świata były dokończone.

Albowiem rzekł na niektórem miejscu o siódmym dniu tak: I odpoczął Bóg dnia siódmego od wszystkich dzieł swoich. [1]

A na tem zaś: Jeźli wnidą do odpoczynienia mojego.

Gdyż tedy zostawa, że niektórzy mają wniść do onego, a ci, którym pierwéj opowiedziano było, nie weszli dla niedowiarstwa,

Zasię naznacza dzień niektóry: Dzisiaj, mówiąc przez Dawida, po tak długim czasie, jako się wyżéj rzekło: Dziś, jeźlibyście głos jego usłyszeli, nie zatwardzajcie serc waszych. [2]

Albowiem jeźliby im był Jezus[3] dał odpoczynienie, nigdyby o inszym dniu napotem nie mówił.

A tak zostawa sobotowanie[4] ludowi Bożemu.

10 Albowiem który wszedł do odpoczynienia jego, ten téż odpoczął od dziełów swych, jako Bóg od swoich.

11 Śpieszmy się tedy, abyśmy weszli do onego odpoczynienia, iżby kto w tenże przykład niedowiarstwa nie wpadł.

12 Bo żywa jest mowa Boża i skuteczna, i przeraźliwsza niżeli wszelaki miecz po obu stron ostry i przenikająca aż do rozdzielenia dusze i ducha, stawów téż i szpików, i rozeznawająca myśli i przedsięwzięcia serdeczne.

13 A niemasz żadnego stworzenia niewidzialnego przed oblicznością jego; lecz wszystkie rzeczy obnażone są i odkryte oczom jego, do którego nam mowa. [5]

14 Mając tedy Najwyższego kapłana wielkiego, który przeszedł niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trzymajmy się wyznania.

15 Albowiem nie mamy Najwyższego kapłana, któryby się nie mógł ulitować nad krewkościami naszemi; lecz kuszonego we wszystkiem na podobieństwo oprócz grzechu.

16 Przystąpmy tedy z ufnością do stolice łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie, i łaskę naleźli ku pogodnemu ratunku.





  1. Gen. 2, 2.
  2. Wyż. 3, 7.
  3. t. j. Jozue.
  4. t. j. odpoczynienie.
  5. Psal. 33, 16.