Strona:Wilhelm Feldman-My artyści.djvu/038

 MIROSZ: No, przecie nie skończy się dzień na głupstwach!
 SAGAN: A jaka marka? Niech-no pan pokaże.
 ALFRED: Tylko kieliszków nie mogłem już więcej… (Wyciąga z kieszeni dwa kieliszki).
 MIROSZ: Nie szkodzi, nie szkodzi… (Bierze z umywalni szklankę).}} Mnie to wystarczy.
 SWARA: A ja to chyba z butelczyny.
 SAGAN (do Swary): Przepraszam pana, kto widział!
 MIROSZ: Ergo bibamus!
 ALFRED: Pijmy! Taki dzisiaj dzień dziwny… A przedewszystkiem (do Bodeńczyka) te przejścia z tobą…
 BODEŃCZYK: Aż przejścia?
 ALFRED: Nie wiesz nawet, jak taka rozmowa… Wpadam na same dno zwątpienia, tom znowu poprostu wniebowzięty.
 MIROSZ: Wniebowziętyś? ergo bibamus!(Nalewa).
 ALFRED: Byłem już zupełnie zdesperowany, czy ze mnie coś będzie, teraz znowu czuję taką pełnię, moc, siłę do wielkich rzeczy…
 MIROSZ: Do wielkich rzeczy? Ergo bibamus! (Nalewa).
 SWARA: Wszyscy jesteśmy do wielkich rzeczy! My trupy chodzące, my dzieci nocy i gwiazd złowieszczych…