Strona:PL Poezye Karola Antoniewicza tom II.djvu/026

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
VII.


D

Dusza moja zimny głaz,
Długo kochać Cię nie chciała;
Ale dzisiaj przyszedł czas,
By Cię wiecznie pokochała.

Tylko Twoją dziś chce być;
A gdy zamknie śmierć powieki.
Twą miłością tylko żyć,
Z Tobą złączyć się na wieki!

Długo stałem w świecie sam
Z tęsknem sercem pośród ludzi,
Gdzie myśl każda nowy kłam
Wyobraźnem szczęściem łudzi;

Każda gwiazdka, każdy kwiat,
Słońce — księżyc — błękit — chmura,
Twoją wielkość cały świat,
Cała głosiła natura!