Ta strona została uwierzytelniona.
VI.
Gdy anioł śmierci w bladawym obłoku
Spuści się do Ciebie;
Gdy światło życia gaśnie w twojem oku,
Pomyśl: Bóg w niebie!
Kiedy rozstania godzina zadzwoni,
Żal serce wzruszy;
Anioł wieczności słońca Ci odsłoni,
Twe więzy skruszy!
I z twoją duszą ponad głuche groby
Wzleci do wieczności;
Tam czerpać będziesz po chwilach żałoby
Z źródła miłości!
