osobnik również nie jest dostosowany do wymagań życia, bądź z braku dostatecznych sił psychicznych, lub też na skutek błędnych sądów. I u tych chorych występują myśli z podkładem urojeń, lecz te są zawsze wyprowadzone logicznie z jakiegoś faktu, który chory źle sobie wytłómaczył, i stale możemy dla nich odnaleźé punkt wyjścia w procesie jego myślenia.
Natomiast katatonja jest cierpieniem progresywnem, które w wyniku daje kompletną destrukcję osobowości, poprzedzoną stopniowo rozwijającym się defektem, polegającym na zmniejszaniu się inicjatywy duchowej i żywotności uczucia. Ideje obłędne rodzą się u tych chorych na gruncie ledwie dostrzegalnym, później coraz bardziej i bardziej od niego się odrywają i zapanowują w sposób nieubłagany nad myślą i czynami danego osobnika.
Jest jedno jeszcze tylko cierpienie, przy którem można stwierdzić tego rodzaju destrukcję osobowości i brak zupełny krytycyzmu, — mianowicie: paraliż postępujący. Lecz choroba ta daje się łatwo rozpoznać na zasadzie stanu fizycznego i przez badanie biochemiczne krwi i płynu mózgordzeniowego. Ponadto, przy porażeniu postępującem już w pierwszych okresach stwierdzamy zanik pamięci i zdolności orjentacyjnej.
∗
∗ ∗ |
