Strona:PL Maurycy Urstein-Eligjusz Niewiadomski w oświetleniu psychjatry.pdf/24

często z roztargnienia, względnie z wewnętrznego rozszczepienia osobowości, bywa objawem katatonji.
 Nierzadko występuje u naszych pacjentów pedanterja, którą zwykliśmy dostrzegać u epileptyków. Chorzy są przesadnie punktualni, dokładni, jak mechanizm zegarowy, trzymają się ustalonego podziału dnia i przepisów lekarskich z niezwykłą ścisłością, żyją i stosują się do uderzeń zegara, pracują tylko w godzinach przez siebie lub otoczenie ustalonych, notują każdy kawałek bielizny, wszystkie rachunki, są najdokładniej poinformowani co do swych dochodów, wydatków i utensyljów; niekiedy pacjenci starają się uzasadniać swą pedanterję i przedstawić ją jako zupełnie naturalną. Inni pracują z przesadną starannością, z pilnością, pozbawioną celowości, monotonnie i mało wydajnie.
 Przypomnieć należy o pozbawionym wszelkiej siły wyrazie swoich próśb, przyczem chory zadawalnia się ich wypowiedzeniem, nie dbając, tembardziej zaś nie upierając się, by zostały spełnione i wprowadzone w czyn.
 Zaznaczyć też należy sympatje i antypatje, przyczem najgorętsza przyjaźń przeobraża się w śmiertelną nienawiść i wrogość, — jak również skłonność do symbolizowania. Wszystko ma wtedy znaczenie dla chorego.
 Gdy istnienie oznak czysto katatonicznych