Strona:PL Maurycy Urstein-Eligjusz Niewiadomski w oświetleniu psychjatry.pdf/23

nio, wspomnieć tu musimy o dysharmonjach, kontrastach i inkongruencjach, w których upatrywaliśmy znamienną cechę rozpoznawczą katatonji. Przy bliższem badaniu przypadków okazuje się, iż symptomatu tego nigdy prawie nie braknie już na początku cierpienia, i w rzeczywistości nie spotkałem w latach ostatnich pacjenta, u któregobym objawu tego nie dostrzegł. Chodzi o bezwład intrapsychiczny, o stan wewnętrznego rozerwania, o rozłamanie, rozszczepienie lub rozdwojenie osobowości przy zachowaniu przytomności i zdolności orjentacyjnej. Węzły asocjacji rwą się, myśli się wykolejają i wzajemnie krzyżują. Świadomość rozpada się na fragmenty, mózg dzieli się do pewnego stopnia na części, z których każda pracuje dla siebie samej, nie przeszkadzając innym i nie wpływając na nie. Brak wszędzie odpowiedniego wyobrażenia celu, logicznego wnioskowania i kierownictwa. Ta utrata harmonji, zdolności koordynacyjnej, jednolitości i łączności dotyczy nietylko równorzędnego powiązania i współdziałania różnorodnych funkcji intrapsychicznych między sobą, lecz ujawnia się zwłaszcza w zakresie poszczególnych sfer, jako takich. Wynikają z tego najjaskrawsze przeciwieństwa, najbardziej nieoczekiwane ideje, brak głębi afektu i odpowiedniego zabarwienia uczuciowego.
 Wspomniałem również, iż fenomen, ujęty jako t. zw. przemieniająca się świadomość, wynikający