Strona:PL Maurycy Urstein-Eligjusz Niewiadomski w oświetleniu psychjatry.pdf/15

lub umysłowych, echolalia i t. p. Choroba rozpoczyna się zazwyczaj stanem przygnębienia, przechodzi następnie w okres osłupienia (stuporu), lub t. zw. pobudzenia katatonicznego, podczas którego do wyszczególnionych już objawów przyłącza się: bezcelowość i monotonja ruchów, powtarzanie tych samych słów lub zdań, patetyczność i aktorstwo w zachowaniu się chorego, impulsywność w czynach, aż w końcu ustala się mniejszy albo większy defekt, względnie ogłupienie. Niekiedy zachodzą w przebiegu danego cierpienia różne odmiany: psychoza występuje także okresowo, przyczem pacjenci w przerwach między stanami lub napadami nie zawsze są zupełnie zdrowi.
 Fakt istnienia okresów przygnębienia albo podniecenia zarówno w psychozie mańjakalno-depresyjnej, jak w przypadkach otępienia wczesnego, czyli katatonji, skłonił do ustalenia różnic, zachodzących w samych tych stanach, tak, że możemy rozpoznać do jakiej jednostki chorobowej należą.
 Gdy u katatonika dochodzi do zamętu myśli, ten ostatni bywa pozorny, albowiem chory nawet w najcięższych stanach pobudzenia umie zdać sobie sprawę ze wszystkiego. W swych czynach i ruchach pacjent bywa nie hamowany, a, że się tak wyrażę, krępowany, uniewolony, tamowany Gdy jakaś chęć ma być wprowadzona w czyn, natychmiast powstaje, jako rezultat negatywizmu,