Strona:Klemens Junosza - Żywota i spraw imć pana Symchy Borucha Kaltkugla ksiąg pięcioro.djvu/74

 — Przyrzekasz?
 — Na co wam moje przyrzeczenie? Powiadam, że zrobię. To jest mój interes.
 Weszli na wzgórek i z wysokości jego ujrzeli wioseczkę.
 — Co to za wieś, ojcze?
 — To jest Trzmiel.
 — Nareszcie! ja jestem bardzo kontent, że odpoczniemy już po tej podróży.
 — Nogi cię bolą?
 — Tak, nogi mnie bolą... i głowa boli.
 — Przecież chyba nie od gorąca?... owszem, dziś mamy bardzo przyjemny czas.
 — Nie od gorąca mnie głowa boli, tylko od tego, coście mi w nią nakładli. Ja dziś nie będę mógł spać jak należy, choćbym się nawet na świeżem sianie położył i choćby mnie ojciec swoją własną kapotą przykrył.
 — Wielkich wygód się tobie zachciewa! Świeżego siana, mojej kapoty... może jeszcze poduszkę dać ci pod głowę?
 — Owszem...
 — Nie myśl o tem; ja sam jeszcze nie wiem, gdzie będziemy dziś spali, ale to wiem naprzód, że nie będzie wygody w tem spaniu. Pachciarz Mendel da nam gościnność, bo on jest gościnny, ale całe jego mieszkanie to jedna mała stancyjka, a familia jego duża jest.