trudnościami dostaćby mogła, gdyby emigracją nie z fabrykantów z protestanckich Niemiec, ale z rolniczéj i katolickej, a z głodu umierającéj ułatwiała Irlandji.
To przyrównanie Dyrekcji z dnia 27. Czerwca 1851. roku i jéj działanie przy użyciu funduszu rolniczo-przemysłowego do jakiegoś manewru socjalistycznego, na tém większe zasługuje zastanowienie, iż rzeczywiście taż Dyrekcja, nie z ulicy lecz Akcjonarjuszów złożona, szczególnego rodzaju niedowierzania z strony ustępującéj Dyrekcji była przedmiotem. Rzecz trudna do wyrażenia, lecz istotna, iż najważniejsze dokumenta, to jest dowody nabycia własności, za pomocą których miała się własność na rzecz uregulować Akcjonarjuszów, z stołu podczas walnego zebrania 13. Czerwca 1851. roku zniknęły, przez 3 lata przechowane zostały i dopiero na kilka dni przed zwaleniem tejże tak nazwanéj z 1848. roku Dyrekcji o znalezieniu się dokumentów tych jéj doniesiono.
Przez czas naszego w Dyrekcjach Bazaru zostawania, również jak się każdy z rachunków przekonać może Bazarowych, okazuje się dowodnie, iż goście Bazarowi i Członkowie Klubu (Kółka Towarzyskiego) policzeni być mogą do najtrzeźwiejszéj publiczności części, tak że ojciec Maciéj[1] słusznie łzy rozczulenia i pociechy mógłby nad niemi ronić, dla tego choć się z mniemaniem, jakoby Bazar był szynkownią, azatém ordynaryjném miejscem, nie zgadzamy, to jednakże bolesnoby nam było gdyby wpływ jego na tém, iżby pozostał Gospodą i targowiskiem, ostatecznie miałby się ograniczyć, a nie być interessujących nas zakładów początkiem.
Nie wiemy czy nam się udało pytanie zbliżyć do rozwiązania, aby można wyrzec, po któréj stronie słuszność,
- ↑ Ojciec Maciéj (Mathews) Irlandski kapucyn, słynny promotor towarzystw wstrzemięźliwości w Wielkiéj Brytannji.
