Strona:Janina Zawisza-Krasucka - Anielka pracuje.pdf/40

 — Proszę wejść:
 Anielka znalazła się w obszernej kuchni, której jedyne okno oplecione było bluszczem,
 — Czy jest Magdzia?
 — Tak, tak, wejdź do tamtej izby, — odpowiedziała przyjaźnie szewcowa. Stała przy kominie, gotując jedzenie dla świń.
 Anielka położyła rękę na klamce, otworzyła drzwi i nagle oczy jej rozwarły się szeroko. Z zakopconego sufitu niskiej izby zwisały niezliczone ilości butów i trzewików różnych rodzajów, wszystkie po parze związane.
 — To na sprzedanie, — wyjaśniła Magdzia. — Chodź, tutaj będziemy miały dosyć miejsca.
 Anielka jeszcze ciągle ze zdziwieniem rozglądała się po izbie, która sprawiała wrażenie latarni. Po obydwu stronach szerokie okna, a w środku naftowa lampa, na długim sosnowym stole. Fajansowe miseczki i duże blaszane łyżki przygotowane już były do następnego śniadania. W przeciwległym kącie dostrzegła Anielka stos podartych butów na ziemi. Gruby szewc, nie lubił latać obuwia. Chętniej sprzedawał nowe.
 — Prawda, że twój ojciec często chodzi do miasta? — zauważyła Anielka.
 Magdzia skinęła głową.
 — A ciebie czasem zabiera?
 — Ja przecież muszę codziennie iść do fabryki!
 Anielka zupełnie o tem zapomniała.
 — Patrz! — Magdzia owinęła białą bawełnę