Król pruski manewrował, robił ustępstwa, pozwolił Niemcom wygadać się dowoli, a gdy sobie wojsko zorganizował, gdy widział, że Austrjacy u siebie rewolucję duszą, a car nawet do jej wybuchu nie dopuścił, bez wielkich trudności rozbroił swoich poddanych i stłumił zbrojne powstanie w Poznańskiem. Mierosławski z oddziałami młodzieży i kosynierami przetrzepał Niemców w kilku potyczkach. (Pod Miłosławiem i Książem). Było to w roku 1848—zwanym w historji „wiosną ludów”.
Po wiośnie przyszła zima, ludy zostały znów wzięte w kluby głównie przy pomocy cara rosyjskiego, który przyszedł w pomoc kolegom monarchom, a Poznańczycy powrócili do swoich pokojowych robót, z któremi mieli już więcej kłopotu, bo rząd pruski stał się bardziej podejrzliwy i coraz surowiej polskie dążenia narodowe ukrócał.
W cztery lata po rewolucji król pruski dał krajowi konstytucję, ale ustanowił takie prawo wyborcze do sejmu, żeby swoim urzędnikom za-
