Strona:Humoreski (Zagórski).djvu/038

na moje świadectwo, opowiadając o tryumfach, jakie odnosił w Jarosławiu, Ułaszkowcach i Tarnopolu. Gniewała mnie ta rola, do której mnie przymuszał.
 Tymczasem rozmarzyło już było wino pijących tak dalece, iż niektórzy z nich zaczęli się popisywać ze swojemi towarzyskiemi talentami. Otyły kasyer opowiadał stare kalendarzowe anegdoty, komisarz katastralny, ów dandy, który mnie wypytywał, gdzie daję prać kołnierzyki, układał z zapałek rebusy, pan Spirydyon Niceforowicz nucił przez nos mazura i wytupywał hołupce, a sekretarz rady powiatowej naśladował bek cielęcia, co mu się, nawiasem mówiąc, wielce udawało.
 Dowcipy te i popisy wielkie w ożywionem towarzystwie znajdowały powodzenie. Zabrzmiały wesołe śmiechy i głośna rozmowa, napełniając gwarem rozochoconego towarzystwa „przybytek największych panów.” Korzystając z wesołego nastroju towarzystwa, ponalewał Widerkiewicz gościom kieliszki i wniósł zdrowie światłej błotowskiej publiczności.
 — Wiwat, niech żyje dyrektor Widerkiewicz! — zawołali chórem goście.
 Brząknięto w szkła, i wszyscy pośpieszyli uściskać mówcę; każdy bowiem sądził, iż hołd, oddany błotowskiej inteligencyi, tyczy się głównie jego osoby.
 — Panowie! — zawołał Widerkiewicz, ośmielony tem powodzeniem — panowie! Dzień dzisiejszy jest najpiękniejszym dniem w mojem życiu...
 — Pitpirit? — przerwał rozochocony sekretarz, którego korciło popisanie się ze swym talentem.
 — Pst, sekretarzu, fe!... nie przerywać! — zaprotestowano z kilku stron.
 — Każdy wykształcony człowiek rozumie to, jak wysokie jest posłannictwo wędrownych scen — ciągnął dalej dyrektor, niezrażony tym wybrykiem. — Każdy wykształcony pojmie, jak wysoce cywilizacyjnym jest wpływ teatru... Każdy wykształcony poj-