Zabawki poetyckie rozmaitym wierszem polskim napisane/Oda XVIII. Nic niemasz trwałego na świecie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Zabawki poetyckie rozmaitym wierszem polskim napisane |
| Data wyd. | 1775 |
| Druk | Antoni Piller |
| Miejsce wyd. | Lwów |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
ODA XVIII.
NIC
Nie maſz nic w świecie co zrobiła ręka
Ludzka, trwałego, wſzyſtko wiek ponęka,
Bo coż czegoby potomności ſiły
Nieobaliły?
Dziwiące niegdyś Swiat cały ſtruktury,
Pałace Cyra, Babilonu mury,
Koloſſy, co ſię pod Niebioſa pięły
Nagle zniknęły.
Byli Troianie, y Troia wſpaniała
Po całym świecie wielkie imie miała,
Lecz ſkoro na nią Mars wydobył gradu,
Nie maſz iey sladu.
Bitna Kartago Rzymu przeciwniczka
Nie uſzła czaſu łakomego Stryczka
Po ciężkiey woyny nieznośnym terminie
Ulgła w perzynie.
Pogromna Swiata Rzym niekiedy hardy
Nagłemi zbity fortuny oſzkardy,
Tak ſię odmienił, że pytay ſię w Rzymie
O Rzymu Imie.
Niech dziſiay ręka gmachy z miedzi kuie,
Niech z twardych Cedrow Pałace buduie,
Lub też z hartowney niech wyſtawia ſtali,
Wiek to obali.
Darmo człek w głowie rzeczy trwałe ſtawi,
Bo czas pożerca wſzyſtko chciwie trawi,
Ktoreż początek co ma iaki, dzieło
Końca niewzięło.
Jak Miaſt, tak ludzi wſławionych u ſwiata
Pobrały od nas zazdrościwe fata,
Ledwo ich tylko co Xięgi czytaią
Dzis Imie znaią.
Więc kiedy wſzyſtko w drobny proch ſię kruſzy,
Skoro ſwę koſę ſrogi Saturn ruſzy,
Wnoś y ty człecze co ſię o wiek kuſiſz,
Że umrzeć muſiſz.
