Wilk i baranek (Śarman, 1910)

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Wisznu Śarman[1]
Tytuł	Wilk i baranek
Rozdział	Bajka o wilku i jagnięciu
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Łukasz Sokołowski[1]
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór
Indeks stron

›››

[546]

7. Wilk i baranek.

 Wilk, pijąc w samym źrzódle fontanny, postrzegł baranka, który, przyciśniony pragnieniem, pił nizko w strumyczku, przybiegł do niego z wielkim gniewem: „Zuchwały jesteś i hardy, — mówiąc do niego tonem, wyrażającym gniew, — że śmiesz pić na tym miejscu, na którym ja piję, a do tego jeszcze mącić mi wodę“. Baranek, zdjęty bojaźnią, postrzegłszy najokrutniejszego swojego nieprzyjaciela, reprezentował z przyzwoitym respektem, że pił niżej od niego i że wada nie mogła powracać się ku zdrojowi; że, jeżeliby, to pominąwszy, nieszczęśliwy, zasłużył sobie na jego niełaskę, pijąc na tym miejscu, upraszał go bardzo o przepuszczenie, jako niewinna kreatura, i że tego nigdy więcej czynić nie miał. Wilk, wedwójnasób swój gniew pomnożywszy, rzekł do niego, że przed sześcią miesiącami szkalował go wszędzie i nazywał najokrutniejszym ze wszystkich zwierzy. „Nie byłem jeszcze wtenczas, panie, na świecie,“ odpuwiedział mu z skromnością baranek, — „Zapewne więc — przerwał mu wilk mowę — ojciec to twój lub matka, są albowiem wielkiemi mojemi nieprzyjaciołami.“ A tu, nie przywodząc innych racyi, rzucił się na baranka i pożarł go, karząc, jako mienił, złą jego ku sobie chęć i nienawiść rodziców.
 Sens moralny. Tym, którzy mają władzę w ręku, nie zbywa nigdy na pretekstach do uciśnienia tych, którzy pod ich zostają zwierzchnością i którzy oprzeć się nie mogą ich tyranii.
[547]

Na dobra slabszych zawsza bogacz łaknie,
By je pochłonął, ma setne wykręty.
Przy tobie słusznnść, ale ci sił braknie;
Wszak wielkie żyją małemi rybięty.

Ezop w wesołym humorze.

1.  Autorzy oraz tłumacz dodani przez zespół Wikiźródeł zgodnie ze źródłami (1) Barbara Kubicka-Czekaj O rybach, rakach i podstępnych ptakach Prace Naukowe. Filologia Polska. Historia i Teoria Literatury nr 3, rok 1990 str. 73, (2) Sokołowski Łukasz od św. Tomasza w Polskim Słowniku Biograficznym, (3) Bibliografia Estreichera tom IX str. 383 oraz (4) Bibliografia Estreichera tom XXIX str. 7

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Wisznu Śarman i tłumacza: Łukasz Sokołowski.