U prząśniczki siedzą jak anioł dzieweczki,
Przędą sobie przędą jedwabne niteczki. Kręć się, kręć, wrzeciono, Wić się tobie, wić! Ta pamięta lepiej, Czyja dłuższa nić!
Poszedł do Krakowa młodzieniec z wiciną,
Łzami się zalewał, żegnając z dziewczynądziewczyną. Kręć się, kręć, wrzeciono, Wić się tobie, wić! Ta pamięta lepiej, Czyja dłuższa nić!
Gładko idzie przędza, wesoło dziewczynie,
Pamiętała trzy dni o wiernym chłopczynie. Kręć się, kręć, wrzeciono, Wić się tobie, wić! Ta pamięta lepiej, Czyja dłuższa nić!
Inny się młodzieniec podsuwa z ubocza,
I innemu rada dziewczyna ochocza. Kręć się, kręć, wrzeciono, Prysła wątła nić! Wstydem dziewczę płonie. Wstydź się, dziewczę, wstydź!
