Syn Barda
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Syn Barda |
| Podtytuł | Ballada |
| Pochodzenie | Nowe poezye |
| Wydawca | Księgarnia Seyfartha i Czajkowskiego |
| Data wyd. | 1872 |
| Druk | Zakład nar. im. Ossolińskich |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tomik |
| Indeks stron | |
Kiedy syn Barda, pociecha jedyna
I jego radość serdeczna
Wyrósł jak krasna a cicha kalina
Co w blaskach buja słoneczna…
Bard dał mu wybrać śród życia zawodów
Z wszystkich — jak były na świecie,
Pełnych znaczenia, i blasków i miodów,
Lecz zawsze milczące dziecię
Do jego arfy wyciągnęło dłonie
„Ja bardem chcę być po tobie!”
Wtedy bard arfę strzaskał mu o skronie
„Lepiej w zielonym spij grobie!”
I wielkie wstało śród ludzi zgorszenie
Co szło na barda pełne sromu, lęku,
Bard płaszcz zarzucił i zapadł w milczenie
I poszedł — z ciałem chłopięcia na ręku…
