Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/53

 — Nie wiem, taki jest dziwny, nic nie mówi, zamyśla się.
 — Tomek nie mówi, nie wobrażam sobie tego — roześmiała się Zuzia.
 — Naprawdę, milczy dziś od rana.
 — Pewnie wymyślił coś niesłychanego. On ma zawsze szalone pomysły.
 — Ale co wymyślił?
 — Nie obawiaj się jeżeli to jakiś figiel to cała szkoła będzie o nim wiedzieć i mówić.
 Na następnej lekcji Asia odpowiadała, nie miała więc czasu na obserwowanie Tomka, zajęta swoją odpowiedzią i stopniem jaki otrzymała.
 — Czwórka — skonstatował Tomek — ty jesteś dobrze przygotowana Asiu.
 — Nigdy nie byłem w szkole, to takie zabawne odpowiadać na stopnie.
 — Zabawne? Nie uważam.
 Jak się okazało Tomek miał słuszne powody aby uważać system stopni za mało zabawny. Po chwili bowiem odpowiadał z przyrody i wrócił na miejsce z stopniem niedostatecznym.
 — Nie umiałeś — zdziwiła się Asia — dlaczego?
 — Ach, zapomniałem zupełnie o tej przyrodzie — krzywił się Tomek.