Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/110

 — Tak, ty masz silną wolę — powiedział wreszcie.
 — A dlaczego o tem myślisz?
 Lecz Tomek nie odpowiedział wprost na pytanie. Oddawał się rozmyślaniom.
 — Więc właściwie to wszystko nie jest wcale moją winą, skoro jest spowodowane brakiem woli?
 — Wolę można w sobie wyrobić — powiedziała Asia krótko i stanowczo.
 — Tak sądzisz?
 — Jestem pewna.
 — Ale jak?
 — Trzeba się ćwiczyć. Postanawiasz sobie coś takiego i musisz to wypełnić, chociażby ci się nie wiem jak nie chciało. Przyrzekasz sobie nawet na złość, coś wręcz odwrotnego, niż miałeś zamiar, po to, by wyćwiczyć wolę.
 — I myślisz, że to pomoże?
 — Chyba ci to pomoże?
 — Ach, Asiu, jesteś stanowczo za rozsądna.
 — Kpisz sobie, to się mnie nie słuchaj, i nie radź.
 — Wcale teraz nie kpię. Na dowód czego zaraz sobie wymyślę jakieś ćwiczenie woli.