Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/109

 — Myślałem dziś dużo i doszedłem do wniosku, że mam strasznie słabą wolę.
 — Tak, to prawda — potwierdziła Asia — ty masz słabą wolę.
 Tomek zaś, pomimo, że sam doszedł do takiego wniosku, teraz, słysząc to orzeczenie z ust Asi, poczuł się jakgdyby urażony.
 — A ty masz silną wolę? — zapytał.
 — O, tak, — powiedziała Asia stanowczo — mam.
 — Jak to się objawia?
 — Gdy sobie coś postanowię, to napewno wykonam.
 — Może to tylko upór?
 — Nie wiem, — zawahała się Asia — mnie się zdaje, że to jest silna wola, to znaczy, to znaczy…
 Przerwała, szukając określenia.
 — To znaczy — ponowiła po chwili, że… tak, napewno to nie jest upór, bo ja się nie upieram, można mnie przekonać, że nie mam racji i wtedy zarzucam dany projekt, ale, jeżeli uważam, że coś jest słuszne, to jest, że mam rację, wtedy napewno wypełnię to, co postanowiłam.
 Tomek myślał chwilę.