Strona:Zegadłowicz Emil - Motory tom 2 (bez ilustracji).djvu/089

ten wydatny, odsadzony tyłek — ponad tym wszystkim, jakby w powietrzu, czerwoną ranę ust.
 — dobry wieczór — mówi ta rana chropowato, bo to „r“ —
 — dobry wieczór —
 (gdyby ją można zaraz wziąć — tu — w zagłębieniu bramy, na ulicy, w rynsztoku)
 — pan pewnie do mnie —
 — naturalnie — dokogóż-by —
 — to proszę —
 Wsunęła rękę pod ramię; łokieć dotknął kulistej rozkoszy i przycisnął się silniej.
 — daleko pani mieszka — ? —
 — ach, skądże, blisko bardzo (— chrr —)
 Mijali ulice i domy.
 (— jakaż wspaniała kobieta; pamięć odtworzyła ściśle jej kształty —)
 Weszli w bardziej ożywioną dzielnicę.
 (— dorodny owoc ziemi, źrały i soczysty —)
 Zatrzymał się przed straganem; zdziwiła się Dora; co?; kupił dużo czerwonych jabłek, kilka olbrzymich pomarańcz i gruszek. Spora paka.
 Potem już tylko na prawo; zaułek; brama; sień; wysoki parter. Pokoik wcale schludny, trochę zawodowy i hotelowy zarazem; właścicielka kocha się w kolorze czerwonym: narzuta na otomanie, kapa na łóżku, kilim nad nim — czerwone wszystko; i lampa w czerwonym abażurze.
 — pan już był u mnie —
 — może pani po niemiecku —
 Ucieszyła się.
 — bleiben sie die ganze Nacht —